Πρόκειται για το συχνότερο καλοήθη όγκο του μαστού.
Ανευρίσκεται συνηθέστερα σε νεαρές γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλικίας.
Μπορεί να είναι ένας ή όχι σπάνια (σε 20% των περιπτώσεων) πολλαπλά ογκίδια μπορεί να υπάρχουν στον ένα ή και τους δύο μαστούς.
Κατά κανόνα πρόκειται για ογκίδιο σφαιρικό, σχετικά σκληρό, με ομαλή, λεία επιφάνεια, που δε συμφύεται με τους γύρω ιστούς, αλλά μετακινείται εύκολα, χαρακτήρες διαφορετικοί από αυτούς που χαρακτηρίζουν ογκίδια κακοήθους φύσεως.
Χαρακτηριστικά η γυναίκα φορέας τέτοιου ογκιδίου μπορεί να αναφέρει πως ψηλαφά κάποιο ογκίδιο το οποίο ξεγλιστρά από τα δάκτυλά της και μετακινείται, ενώ διογκώνεται, σκληραίνει και ίσως γίνεται επώδυνο κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως.
Δεν είναι γνωστή η αιτιολογία τους, αλλά υπάρχει ορμονική συσχέτιση διότι εμφανίζονται κατά την αναπαραγωγική ηλικία και αυξάνουν στην εγκυμοσύνη και με τη χορήγηση οιστρογόνων, ενώ υποστρέφουν στην εμμηνόπαυση.
Η θεραπεία του ινοαδενώματος είναι κυρίως χειρουργική και συνίσταται στην αφαίρεση ολόκληρου του όγκου.
Συντηρητική αντιμετώπιση συνιστάται σε μικρά ινοαδενώματα που παραμένουν στάσιμα τουλάχιστον επί διετίας.
Πρέπει να τονίσουμε πως ο χαρακτηρισμός ενός ογκιδίου ως ινοαδένωμα τίθεται μόνο μετά από ιστολογική ταυτοποίηση.
Ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου μαστού αυξάνει ελαφρώς όταν το ινοαδένωμα είναι σύνθετο (με υπερπλαστικές βλάβες), ή συνυπάρχει υπερπλαστική νόσος, ή οικογενειακό ιστορικό καρκίνου μαστού.
Η πιθανότητα εξαλλαγής ενός ινοαδενώματος είναι πολύ μικρή.
Κάποιες φορές προσλαμβάνουν μεγάλες διαστάσεις και όταν είναι πάνω από 10 εκατοστά ονομάζονται γιγαντιαία ινοαδενώματα.
Επίσης, στην εφηβεία, μερικά ινοαδενώματα μεγαλώνουν γρήγορα και παίρνουν μεγάλες διαστάσεις (εφηβικά ινοαδενώματα).