Δρ. Κωνσταντίνος Δημητρακάκης-Γυναικολόγος χειρουργός μαστού-Αθήνα
Η διάγνωση του καρκίνου έχει τη δύναμη να μεταλλάξει την ψυχολογία και τη συμπεριφορά της πάσχουσας και κατ’ επέκταση του ζευγαριού μέσα στο σπίτι.
Ας μην ξεχνάμε ακόμα πως η κατάσταση αυτή επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα αλλά και στο σώμα της γυναίκας που πάσχει.
Οι αλλαγές αυτές λοιπόν σίγουρα θα γίνουν αντιληπτές από το παιδί.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα, ακόμα και όταν είναι πολύ μικρά.
Και σίγουρα θέλουν να ξέρουν τι γίνεται μέσα στο σπίτι ακόμα και όταν πρόκειται για κάτι δυσάρεστο.
Αυτό που δεν αρέσει στα παιδιά και τα ταλαιπωρεί ψυχικά είναι η άγνοια της αιτίας.
Πολλές φορές, όταν δεν μπορούν να κατανοήσουν κάτι, οδηγούνται στο να κατηγορούν τον εαυτό τους.
Είναι σκόπιμο λοιπόν να εντάξουμε τα παιδιά στην πραγματικότητα προσπαθώντας να τους λύσουμε απορίες.
Τα παιδιά σχολικής ηλικίας ανησυχούν περισσότερο για το πώς θα επηρεάσει η ασθένεια τη μητέρα τους και τη ζωή τους.
Η καθημερινότητα είναι σημαντική γι’ αυτά, όπως και για τα μικρότερα παιδιά.
Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θ’ αλλάξουν τα πράγματα που έχουν συνηθίσει (ποιος θα τα πηγαίνει στο σχολείο, ποιος θα τα φροντίζει, ποιος θα τους μαγειρεύει, ποιος θα τα διαβάζει κ.λπ.).
Χρειάζεται να γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι όταν θα ολοκληρωθεί η θεραπεία, εσύ θα συνεχίσεις να κάνεις γι’ αυτά ό,τι έκανες και πριν.
Μια καλή αρχή θα ήταν να τους πεις τι σου συμβαίνει και τι πρόκειται να κάνουν οι γιατροί γι’ αυτό.
Θα βοηθούσε να προσπαθήσεις να διερευνήσεις τι γνωρίζουν για τον καρκίνο, ώστε να διορθώσεις πιθανές παρανοήσεις.
Ακόμα και αν δεν θέλεις να χρησιμοποιήσεις τη λέξη καρκίνος, τα παιδιά σου ή οι φίλοι τους είναι πολύ πιθανό να την γνωρίζουν ήδη.
Αν θέλεις, προσπάθησε να τους μιλήσεις για το πώς νιώθεις και ενθάρρυνέ τα να μιλήσουν κι αυτά για τα δικά τους συναισθήματα.