Ορμονοθεραπεία

Ορμονοθεραπεία είναι η χρήση φαρμάκων που στερεί από τα ορμονοευαίσθητα καρκινικά κύτταρα τις ορμόνες που χρειάζονται για να αναπτυχθούν.

Η ορμονοθεραπεία αποφασίζεται εάν, μετά από εξέταση του όγκου που αφαιρέθηκε, αποδειχθεί ότι τα κύτταρά του εξαρτώνται για την ανάπτυξή τους από τις γυναικείες ορμόνες (οιστρογόνα και προγεστερόνη). Η ορμονοθεραπεία χορηγείται είτε μετεγχειρητικά, ως προστασία από πιθανή υποτροπή ή θεραπευτικά όταν υπάρχουν μεταστάσεις.

Στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που έχουν υψηλό κίνδυνο υποτροπής της νόσου συστήνεται η διακοπή της παραγωγής ορμονών από τις ωοθήκες με φάρμακα που αναστέλλουν τη λειτουργία τους (LHRH ανάλογα) ή ακόμα και με την αφαίρεση των ωοθηκών.

Υπάρχουν διάφορες ουσίες που επιδρούν στην παραγωγή ορμονών. Αυτές είναι:
1. Η Ταμοξιφαίνη και η Φουλβεστράνη που δεσμεύουν τη δράση των οιστρογόνων. Ενδείκνυνται σε γυναίκες με ορμονοευαίσθητο καρκίνο, είτε πριν είτε μετά την εμμηνόπαυση.
2. Οι Αναστολείς της Αρωματάσης (Αναστραζόλη, Λετροζόλη, Εξαμεστάνη) που χορηγούνται σε γυναίκες σε εμμηνόπαυση. Αναστέλλουν τη λειτουργία της αρωματάσης, ενός ενζύμου απαραίτητου για την παραγωγή οιστρογόνων από ανδρογόνα μετά την εμμηνόπαυση.

Οι ορμονοθεραπείες είναι μακροχρόνιες θεραπείες. Μπορεί να διαρκέσουν από 5 έως 10 χρόνια. Συνήθως όμως γίνονται καλά ανεκτές και δεν δημιουργούν προβλήματα. Οι παρενέργειες είναι ελάχιστες και μικρές ενώ το όφελος πολύ μεγάλο. Στις ασθενείς με ορμονοευαίσθητο όγκο, η ορμονοθεραπεία είναι πιο αποτελεσματική από τη χημειοθεραπεία.